گروه زندگی - مریم سمائی: «به مسئولان بگویید پرستاران خسته‌اند. فکری به حالشان کنید. به‌جای دستورالعمل اختیاری کردن شب‌کاری، ساعت کاری مادران شاغل در بخش‌های بیمارستانی را کاهش دهید. ما نه‌تنها تعطیلی نداریم بلکه مجبوریم برای از دست ندادن شغل خود هر چه را که می‌گویند گوش کنیم. مجبوریم اضافه‌کار بایستم. ساعت شیردهی نداریم. گاهی مجبوریم شیفت‌های 12 ساعته بمانیم. اعتراض هم کنیم می‌گویند استعفا دهید. به همین راحتی».
مریم یکی از پرستاران بخش ICU جنرال است که دو کودک سه‌ساله و ده ماه دارد. می‌گوید: «یک ماهی هست که به سرکارم برگشته‌ام اما هرروز شرایطم سخت‌تر از روز قبل می‌شود. فکر می‌کنید نوشتن حرف‌هایم دردی از ما مادران پرستار کم می‌کند؟»
نفس‌نفس می‌زند، نگران به نظر می‌رسد، می‌ایستد و نفسی عمیق می‌کشد و می‌گوید: «ببخشید دیر شد مریض بدحال داشتم الآن هم باید سریع بروم چون بچه‌هایم در خانه هستند. می‌خواهید در مسیر باهم صحبت کنیم. به ساعتش نگاه می‌کند و قدم‌هایش را تندتر می‌کند و می‌گوید: «فقط به مسئولان بگویید پرستاران خسته‌اند خیلی خسته... فکری به حالشان کنید. به‌جای دستورالعمل اختیاری کردن شب‌کاری ساعت کاری مادران شاغل در بخش‌های بیمارستانی را کاهش دهید. ما نه‌تنها تعطیلی نداریم بلکه مجبوریم برای از دست ندادن شغل خود هر چه را که می‌گویند گوش کنیم. الآن من مجبورم که اضافه‌کاری بایستم. ساعت شیردهی ندارم گاهی مجبورم شیفت‌های 12 ساعته را بمانم آن‌هم با دو بچه کوچک که نیاز به مادر دارند. حرف هم بزنیم می‌گویند می‌توانید استعفا دهید. به همین راحتی».
من و بیشتر همکارانم ترجیح می‌دهیم که شیفت شب را بمانیم چون باوجود همه مشکلاتی که دارد اما حداقل دو روز در خانه هستیم. نگهداری بچه‌ها در شب راحت‌تر است و پدرشان می‌تواند پیش آن‌ها باشد، اما در طول روز بچه‌های کوچک را به چه کسی بسپارم؟ اگر پرستار بگیرم که حقوقم را باید به پرستار کودک بدهم مهد هم در ساعت کاری عصر، تعطیل است گاهی وقت‌ها واقعاً مستأصل هستم».
تعهد می‌گیرند که باردار نشویم
مریم درحالی‌که از اجباری بودن شیفت‌های کاری گلایه دارد می‌گوید: «جالب است که شرایط کاری یک مادر پرستار با یک پرستار مرد هیچ فرقی ندارد. ساعت‌های کاری ما را همانند ساعت‌های کاری یک مرد تنظیم می‌کنند. ما وقتی از بیمارستان به خانه می‌رویم تازه‌وارد شیفت دوم کاری خود می‌شویم درحالی‌که پرستار نیاز دارد که آرامش خیال و امنیت روانی داشته باشد تا بتواند به بیماران رسیدگی کند. من همکاری دارم که 4 سال است ازدواج‌کرده اما حاضر نیست باردار شود چون می‌گوید اگر باردار شوم کارم را از دست می‌دهم. او در یک بیمارستان خصوصی کار می‌کند که با او شرط کرده‌اند که تا 5 سال باردار نشود وگرنه از کار بیکار خواهد شد. این‌ها درد است به مسئولان بگویید برای طرح جوانی جمعیت فکری به حال این موارد بکنند. ارائه دستورالعمل‌هایی مانند اختیاری کردن شب‌کاری مادران شاغل تنها از سر باز کردن مشکلات است. الآن طرح‌های ما سه‌ماهه یا 6 ماهه است ما با چه اطمینان خاطری به فرزند آوری فکر کنیم چگونه به همسر و کودک خود رسیدگی کنیم در شرایطی که هرلحظه ممکن است از کار بیکار شویم آن‌هم در شرایطی که زیر بار هزار جور قسط و قرض هستیم.»
مریم درحالی‌که سوار ماشین می‌شود می‌گوید: «راستی این را هم بنویسید که پرداخت هزینه مهد جزو حقوق ما پرستاران است درحالی‌که این حق هم پرداخت نمی‌شود. الآن بیمارستان ما سه اتاق را تبدیل به مهدکودک کرده و با دریافت ماهیانه 500 هزار تومان از بچه‌ها نگهداری می‌کند اما واقعاً آوردن بچه به محیط آلوده بیمارستان آن‌هم در اتاقی کوچک درست است؟ او چشم‌هایش پر از اشک می‌شود و زمزمه می‌کند «بچه‌های ما گناهی ندارند که مادرانشان پرستار هستند.»
حق مهد و مسکن نمی‌دهند
نگار یکی دیگر از پرستارانی است که کودک زیر دو سال دارد او می‌گوید: من پرستار شرکتی بودم بعد از گذشت 6 ماه از زایمان مجبورم کردند که به محل کارم برگردم و یک‌چهارم حقوق هرماه مرخصی زایمان را آن‌هم در طول سال به من دادند. از ماه 9 شب‌کاری‌ها هم اضافه شد. حق مهد و مسکن هم نمی‌دهند. در این مدت 10 سالی که خدمت می‌کنم بارها به مهاجرت فکر کرده‌ام. شاید باورتان نشود اما دل ما پرستاران خون است.
او می‌گوید: «وقتی نیرو در بیمارستان کم است اختیاری بودن شیفت بی‌معنا است. الآن بیشتر مادران پرستار سعی می‌کنند باوجود همه سختی‌های شیفت شب، آن شیفت را بپذیرند تا در روز کنار بچه خود باشند. مسئولان محترم که از ما انتظار کار طبق استانداردهای روز دنیا توأم با صبر و نجابت دارند چرا دردی از ما دوا نمی‌کنند؟ اگر ما امنیت شغلی داشته باشیم و در پرداخت حقوق و مزایا عدالت را ببینیم مطمئن باشید که بیماران ما خدمات بهتری دریافت می‌کنند. پرستاری که خودش خسته است و هزار و یک مشکل دارد شاید آن‌طور که باید به بیمارش رسیدگی نمی‌کند. البته ما عاشقانه شغلمان را دوست داریم وگرنه هیچ‌وقت ادامه نمی‌دادیم.»
کمبود نیرو موجب اجباری شدن شیفت می‌شود
محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستاری ایران به فارس می‌گوید: «شب‌کاری پرستاران هیچ‌وقت مشکلی نبود که مسئولان بخواهند به آن ورود کنند. اگر نیروهای بخش بیمارستان تکمیل باشد هیچ اجباری برای شیف شب وجود ندارد و تقریباً اختیاری و با نظر پرستاران انجام می‌شود. اما وقتی ما با کمبود نیرو مواجهیم آن‌وقت بحث اجبار مطرح می‌شود».
او به جذابیت‌هایی که شیفت شب دارد اشاره می‌کند و می‌گوید: «ضریب یک و نیم برای کار در شب در نظر گرفته‌شده است به این معنا که اگر پرستاری 13 ساعت در شب‌کار کند برای او 19.5 ساعت کاری در نظر گرفته می‌شود. از سوی دیگر برای یک مادر 2 شب‌کار بهتر از 6 روز کاری است چراکه می‌تواند بیشتر پیش فرزندش باشد و آرامش بیشتری دارد. درهرصورت طرح مسئله اختیاری شدن نوبت شب در مقابل مشکلات عدیده جامعه پرستاری ضرورتی نداشت و بهتر بود که در مورد بیکار شدن پرستاران تصمیمی گرفته می‌شد».
بزرگ‌ترین خواسته پرستاران ایجاد امنیت شغلی است
او با تأکید بر اینکه در حال حاضر حدود 5 تا 6 هزار پرستار بیکار شده‌اند می‌گوید: «بزرگ‌ترین خواسته پرستاران ایجاد امنیت شغلی است. در حال حاضر به دلیل کمبود نیرو، پرستاران مجبور به انجام اضافه‌کاری هستند. از استخدام نیروهای شرکتی سرباز زده می‌شود و بسیاری از پرستاران بیکار می‌شوند. حتی برخی بیمارستان‌های خصوصی از استخدام پرستاری که در سن باروری است یا باردار است سرباز می‌زنند. همه این‌ها در شرایطی است که جامعه نیاز به پرستار دارد و تأمین پرستاری که شاداب باشد مطالبه مردم است. بدون شک اگر پرستار امنیت شغلی نداشته باشد و خدمات مناسب نگیرد به بیماران ضربه واردشده و رضایت آن‌ها جلب نمی‌شود. اگر می‌خواهیم در راستای حمایت از خانواده و کمک به جوانی جمعیت گام برداریم باید نیروهای بخش‌های مختلف بیمارستانی را تکمیل و امنیت شغلی پرستاران را فراهم کنیم.
بهترین راهکار کاهش ساعت کاری است
سیده «فاطمه بحرینی»، رئیس خانه پرستاری مشهد و عضو شورای مرکزی خانه پرستار نیز به فارس می‌گوید: «کار شیفت شب یکی از سخت‌ترین شیفت‌های کاری است چراکه در این ساعت تمام سیستم بدن فرد به هم می‌ریزد. اختلال خواب، اختلال هورمونی، اختلال سیستم گوارش و حتی سیستم ایمنی مشکلاتی است که افراد در شیفت شب با آن مواجه می‌شوند بااین‌حال بسیاری از مادران شاغل در بیمارستان این سختی را به جان می‌خرند و خواهان شیفت شب هستند تا روز را پیش فرزندشان باشند. حتی بسیاری از پرستاران باردار خواهان شیفت شب هستند تا چند روز را در خانه استراحت کنند. به‌هرحال ابلاغ این دستورالعمل چندان تفاوتی در حال مادران پرستار ندارد. پیشنهاد من این است که برای مادران پرستار امنیت شغلی بیشتری فراهم کنند. پرستاران شرکتی را استخدام کنند و تا جایی که امکان دارد از ساعات کاری آن‌ها در این دوران بکاهند. تأمین نیرو یکی از راه‌هایی است که از شیفت اجباری و اجرای ساعت کار اضافه جلوگیری می‌کند. باید فکری به حال وظیفه مادری پرستارها بکنند تا بتوانند پرستار مردم بیمار باشند.
انتهای پیام/
